Amistades verdadeiras.

Un verdadeiro amigo é aquel capaz de tocar o teu corazón dende a outra parte do mundo.

 

*_*

Contraposicións extremadamente perfectas.

Contraposicións

Que si eu son o teu segundo plato, ti es a miña séptima copa. 😉

Non preciso coñecerte, bástame co que vexo.

-Quérote. Cásate conmigo

*Se apenas me coñeces.

-Teño o resto da miña vida pra conocerte.

 

Todo ti.

-Eres o meu punto débil. 
+Ti o meu punto forte 
-Se che tocan afundome. 
+Se che tocan afundoos.

Detalles pequenos, significados grandes.

-Eres preciosa + Oh, moitas gracias 🙂 – De nada ceo, pero non é un piropo + Entonces qué é? – Un feito 😉

 

L:

E polas carreteiras da liberdade nadie se atreve a ir sen cadenas…

 

Negro, todo negro.

A oscuridade devorou a agonía, e sentinme débil e agredecida porque o recordo chegou ao final máis definitivo de todos os posibles.

 

I wanna do bad things with you. ;)

Un ti. Un eu.

Unha mirada. Un sorriso. Unha palabra. Un bico. Un quérote. Un 14 de febreiro. Un ¿quere saír conmigo?. Unha caricia. Unha chamada. Un mensaxe. Un vótote de menos. Un hola. Un adeus. Un eres a miña vida. Un pensamento. Unha sensación rara. Unha lágrima que me quitas. Unha canción. Unha frase. Un texto. Un cosquilleo. Un somos dous completos idiotas enamorados. Un abrazo. Unha cea. Un ti. Un eu.

Simplemente…

Recoller as rosas a tempo.

Pura contradición.

Din que ao mal tempo boa cara, que despois da tormenta sempre chega a calma, pero que a fin e ao cabo as cousas nunca cambian. Que todo o que sube baixa, pero que auga pasada non move muíños. Tamén din que todo o mundo merece unha segunda oportunidade, pero que segundas partes nunca foron boas; que quen ten boca equivocase e que rectificar e de sabios. Que querer é poder e fai máis quen quere que quen pode, pero que quen todo o quere, todo o perde, ademais que de onde non hai non se pode sacar. Que quen non arriesga non gana, que quen a sigue a consigue. Que non por moito madrugar amanece máis temprano, pero que a quen madruga Deus lle axuda. Que se che pica ráscaste, que todo o que escoce cura. Que non hai máis cego que o que non quere ver, que as palabras necias oídos sordos, pero que ao bo entendedor poucas palabras bastan. Que a confianza da asco. E quen non corre voa, que xa se sabe que as aparencias enganan e que por suposto que non é ouro todo o que reluce. E mira… que queres que che diga se o que avisa non é traidor.

Comerte o mundo.

Claro que sí, comerte o mundo, beberte o medo, gritarlle ao mundo enteiro que é a tua hora, que che da igual todo, que a vida son dous días e hai que disfrutalos como nunca, que o senon pasa a tua vida e non fas nada do que de verdad sintes polas tuas venas, asique sal por esa porta e aínda que esté chovendo, sal, grita, baila, corre, tómate un chupito a miña saúde e vive, eso é o máis importante, vivir como se mañá se acabase o mundo, fora dos malos rollos, sé ti, sé feliz, con él ou sen él, pero sé feliz, jode a todos aquelos que creían que non o conseguirías sacandolles o teu mellor sorriso do bolsillo.

Contos.

Dinme que o tempo o cura tod, que un para sempre en ocasións leva todas as súas letras en regla tanto como o seu significado, que os nunca volven, que os días se fan cortos cando mellor o pasas e que se che fan peor cando estás mal. Dinme que de pequena soñaba co meu castelo, o meu príncipe e o meu cabaliño blanco, chegaronme a decir que era a nena máis ilusionista que podían haber coñecido e que na vida viron un sorriso máis ben levado. Suelo decir que o bo tarda en chegar, pero que cando chega é o mellor que pode pasar, suelo decir que o día menos esperado me vai chegar ese príncipe a miña vida e que pouco a pouco vou ir construíndo o meu castelo co meu príncipe ao lado e o meu cabalo blanco. Dixéronme que das ilusións se vive, pero todas aquelas ilusións que se teñen, algún día pode que se cumplan cada unha delas. Non podo decir que queira a un determinado nin que quero o príncipe máis perfecto do mundo, e máis, quero a ese príncipe máis imperfecto do mundo, cos seus errores e as suas manías, cos seus ratos felices e non tan felices.

 

Por medio gramo de fariña.

Quel qu’un m’a dit.

“Que a felicidade é unha amiga infiel que as veces che fai ben e as veces mal.”

Teño ganas de ti.

      “Basta! Estou fora. Dos recordos. Do pasado… pero tamén estou perdida… Antes ou despois as cousas que deixaches atrás alcánzante. E as cousas máis estúpidas, cando estás enamorada, recórdalas como as máis bonitas. Porque a súa simplicidad non ten comparación.”