Contos.

Dinme que o tempo o cura tod, que un para sempre en ocasións leva todas as súas letras en regla tanto como o seu significado, que os nunca volven, que os días se fan cortos cando mellor o pasas e que se che fan peor cando estás mal. Dinme que de pequena soñaba co meu castelo, o meu príncipe e o meu cabaliño blanco, chegaronme a decir que era a nena máis ilusionista que podían haber coñecido e que na vida viron un sorriso máis ben levado. Suelo decir que o bo tarda en chegar, pero que cando chega é o mellor que pode pasar, suelo decir que o día menos esperado me vai chegar ese príncipe a miña vida e que pouco a pouco vou ir construíndo o meu castelo co meu príncipe ao lado e o meu cabalo blanco. Dixéronme que das ilusións se vive, pero todas aquelas ilusións que se teñen, algún día pode que se cumplan cada unha delas. Non podo decir que queira a un determinado nin que quero o príncipe máis perfecto do mundo, e máis, quero a ese príncipe máis imperfecto do mundo, cos seus errores e as suas manías, cos seus ratos felices e non tan felices.